Tuin van de maand juni 2020: De Heerenhof, Maastricht

Een memorabel jaar; de tuin in Corona-tijd… Vanaf het moment dat iedereen in lockdown moest, was onze allereerste reactie: gelukkig hebben wij een tuin. Wat een ongelooflijk voorrecht ten opzichte van alle mensen die een kamer of een appartement bewonen en die blij zijn met een balkon.

Wij hebben 3.000 m2 tuin om ons in te vermaken en zo nodig elkaar te ontlopen. En er is in de tuin altijd wel wat te doen, zeker in het voorjaar. Dus konden we de tuin alle aandacht geven. Dan zou je denken dat die er waarschijnlijk nog nooit zo mooi heeft bijgelegen. Helaas is dat op dit moment maar gedeeltelijk waar. En daarvoor zijn er twee oorzaken: de woelrat en de ambitie.

De woelrat heeft de hele winter door fijn alle tulpenbollen opgegeten en nog veel en veel meer. Allerlei planten groeiden niet door of stonden opeens los in de grond. De wortels kaalgevreten. Carbid, ouderwetse vallen en een nieuw soort woelratguillotine hebben we ingezet. Het resultaat tot nu toe? Één dode woelrat. Gif, daar doen we niet aan in de tuin. De strijd tegen de woelrat duurt dus voort!

Ook de ambitie heeft toegeslagen: de ambitie om te blijven vernieuwen, om naar de toekomst te denken, oude problemen rigoureus op te lossen en alles tegelijk aan te pakken. Zo hebben we een oud pad vervangen waar iedereen over struikelde en een lekkende vijver hebben we veranderd in een verdiepte tuin. Verder hebben we een nieuwe border aangelegd in de witte pauwentuin die de strakke opzet doorbreekt, de buxus gedeeltelijk opgeruimd, een sociaal groen buurtproject aangelegd onder de noemer Tuinderij Hof van Heer, net achter ons perceel, en moesten we de paulownia’s nu wel of niet candelaberen, grasmatten leggen, enzovoort, enzovoort. Wat je normaal in de volgende winter zou doen, doen we nu. Er komt voorlopig toch niemand.

Als je alles van een afstand bekijkt, zijn de ingrepen voortgekomen uit de behoefte om ruimte te scheppen, meer en grotere borders, minder gefrunnik en natuurlijker te werken.

Daar zitten we midden in. Alles tegelijk aanpakken is heerlijk maar in het midden van zo’n periode verkeer je dan wel in een situatie van lichtelijke chaos. Maar straks is de tuin dan opeens klaar … en dan blijkt dat we het onkruid in de delen die in orde waren, hebben veronachtzaamd. Dat we nog geen paden hebben gekrabd en de heggen niet hebben gesnoeid en … en … oei … als de regionale open tuinencommissie nog maar even weg blijft … Oh … daar zit Jo zelluf in … belangenverstrengeling!!!!