Van paradijs in de polder naar Dennenveld in het bos

Voor de tuin van de maand december hebben we de ‘jongens van de Warwinckel’, de hoveniers Ronald Talsma en Martin de Ruiter, gevraagd verslag te doen van het aanleggen van hun nieuwe tuin. De overstap van de tuin in de polder bij -6 NAP naar een tuin in het bos bij + 13 NAP was een grote. Het resultaat is niet minder.

Zonder duidelijk plan gingen ze aan de slag. De ruimte die ontstond na het slopen van diverse stallen en schuren ervaarden ze als een blanco vel papier. Met behulp van een grondverzetbedrijf ‘tekenden’ ze per plekke een ontwerp. En zo werd het: heuvelborders in plaats van hagen, ruim beplant op hun bekende impressionistische wijze met veel een-jarigen en bollen. Spelen met ruimte en beplanting en minder intensief tuinonderhoud.

Nieuw in de Open Tuinen Gids van 2022!

Hier volgt hun verhaal:

“Toen we de vraag kregen om op landgoed “Het Onstein” in Vorden te komen wonen, moesten we wel even nadenken. We tuinierden al 21 jaar met veel plezier bij de Warwinckel, in Zevenhuizen ten westen van Gouda.

Op een zonnige dag in maart 2020, aan het begin van de coronacrises, bezochten we boerderij ‘Dennenveld’. Het was gelijk raak, hier wilden we wonen!

Bij thuiskomst realiseerden we dat dit het einde was van Warwinckel.

Maar zo geschiede. Huis en tuin werden verkocht, het grote spitten kon beginnen.

Telkens als we naar Vorden reden, zat de auto vol met kratten en plastic containers met planten, bestemd voor de nieuwe plek. Eind september werden huisraad en de citrusbomen verhuisd. Nog een rondje door de tuin van Warwinckel en het nieuwe avontuur in de Achterhoek kon beginnen.

We begonnen gelijk met de tuin, ruim 3000 m2. We hebben met man en macht gewerkt om geen seizoen te hoeven missen.

Er werd een watersysteem aangelegd zodat we op verschillende punten in de tuin water konden tappen. Het water komt hier niet uit de sloot zoals in Zevenhuizen, maar van ruim 12 meter diep pompen naar boven.

Voor de winter wilden we zoveel mogelijk planten uit de containers in de grond hebben om bevriezing van de kluit te voorkomen. We hadden grofweg een idee waar we ze wilden hebben, maar beter een plant op de verkeerde plek dan een bevroren plant. Achteraf bleken veel planten te kunnen blijven staan na de aanleg. Zo slecht hadden we het niet gedaan!

Dennenveld in winter en voorjaar

Met hulp van de mannen van grondverzetbedrijf Bouwmeester werd er gegraven en nieuwe grond gestort. Op de plek van een ingestorte schuur kwam een heuvelborder waar ruim 1000 P9 potjes met planten werden geplant.

We braken oude schuren en kippenhok af om te vervangen voor nieuwe. Omdat we graag buiten zijn, hadden we aan de nog bestaande stenen schuur een oversteek laten bouwen. Hortensia’s met een onder beplanting van Vinca major en blauwe irissen konden toen ook op zijn plaats.

Het eerste voorjaar op ‘Denneveld’ was koud en vochtig, voor de tuin zo slecht nog niet. Overal kwamen de bollen op die we vorig jaar geplant hadden.

Op de heuvelborder kwamen allemaal dezelfde kleine plantjes op. Duizenden kleefkruidplantjes, die we op onze knieën met de hand wiedden. Steeds weer.

‘s Avonds na het werk keken we voldaan naar de tuin dat langzaam gestalte kreeg.  De planten op de heuvelborder groeiden heel goed, langzaam maar zeker zagen we steeds minder zwarte grond. Ook het ingezaaide gras deed leuk mee, de zwarte vlakte kleurde elke dag groener.

Achter de stenen schuur was er een veldje met een oude appelboom en een Gieser Wildeman peer. Daartussen stonden de brandnetels een meter hoog.

Het uittrekken hiervan ging gelukkig veel makkelijker dan in de klei in Zevenhuizen. Van dit gedeelte hebben we een schaduwtuin gemaakt van hosta’s en varens, waarvan we een gedeelte uit het omliggende bos hebben gehaald. Een kwestie van verplaatsen, ze blijven in het bezit van het landgoed Onstein.

Het werk ging maar door. Voor het seizoen zou beginnen moest er een kas worden gebouwd en moestuinbakken. Dit laatste deden we zelf.  We verfden de bakken zwart zodat ze een mooi geheel vormden met de gereedschap schuur en de pottenopslag.

Nu in de herfst bereidden we de cirkelborder voor. De parkeerplaats is wel heel veel steen daarom bedachten we nog een border van 4 meter doorsnede. We hebben het zand tot een meter afgegraven en aangevuld met gestoomde tuingrond, hopend dat hier geen onkruidzaden in zitten! Het hoogste punt wordt een Cornus kousa, voorlopig aangevuld met 8 x 24 planten. Ze staan al klaar in kratten. Zolang het nog niet vriest, kunnen we doorgaan met planten.

De vorstgevoelige planten gaan binnenkort naar de opslag net als vorige winter. Dat beviel goed, geen gedoe met tenten bouwen van bubbel folie. De planten maken we nu ‘reis’ klaar. Eind april komen ze terug.

In de kas hebben we in het vroege voorjaar nu ruimte om te zaaien en te verspenen. We verheugen ons op het volgende jaar.”