Als 24-jarige vertrok Coby vanuit Drenthe, waar haar ouders een grote boerderij hadden, naar Nagele in de Noordoostpolder. In haar eentje begon ze daar een boerenbedrijf. In elk opzicht was ze een pionier. Eerst vestigde zich als enige vrouw in de nieuwe polder. Vervolgens zocht en vond ze haar boer Chris; zij waren verreweg de jongsten in de streek. Ze was gelukkig in de liefde, maar de overgang van het mooie Drenthe naar de kale polder was groot.

Een van de eerste dingen die Coby deed was bomen planten: een windsingel van coniferen – in de polder waait het altijd –, een magnolia, een treurwilg en een maple leaf, Later kwamen er nog een Davidia en een Gingko biloba bij.
Ze bouwde een pergola, er moest hoogte komen in de tuin. Er kwam een orangerie, waar haar zelfgekweekte kuipplanten stonden en waar ze graag tuinclubs ontving en voor de bezoekers een fantastische high tea verzorgde. Na een bezoek aan Coby’s tuin ging iedereen met stekjes en eenjarige plantjes naar huis, met het devies: geen dure plantjes kopen, maar zelf zaaien en stekken.

Zij vond veel inspiratie bij Mien Ruys, met wie ze vaak contact had. Ze bezocht regelmatig de tuinen in Dedemsvaart en had een abonnement op haar lievelingsblad Onze eigen tuin. Ook was ze vanaf het eerste uur donateur van de Nederlandse Tuinenstichting; ze stond met haar tuin in de eerste Open Tuinen Gids. Voor Nagele zorgde ze voor het eerherstel van het grote beukenberceau op de begraafplaats, een ontwerp van Mien Ruys.

Vorig jaar september belde ze me op met de vraag of de beschrijving van haar tuin wat kon worden aangepast. Inmiddels woon ik eigenlijk in een bos, vertelde ze. Ook vond ze het jammer dat ze niet meer een high tea kon verzorgen. “Laat dat maar uit de beschrijving, maar zet er wel bij dat ik 25 mensen in de tuinkamer kan ontvangen en dat de toegang gratis is.” Omdat ze steeds vernieuwde, bleef haar tuin Ceres door de jaren heen een mooie plek voor bezoekers uit binnen- en buitenland.

Coby is met haar creativiteit en haar liefde voor planten en dieren voor veel, ook jonge, tuinmensen een voorbeeld geweest. Op de rouwkaart van Coby staat een prachtige foto van haar tuin en haar kinderen en kleinkinderen herdenken hun moeder en grootmoeder als ‘Ridder in de Orde van Tuinieren’. Zo zal ze ook bij velen van ons worden herinnerd.

In het Tuinjournaal september 2009 interviewde Julia Voskuil Coby Bulk over haar tuin in Nagele.

Zie bijdrage over Nagele in het boek van Leo den Dulk, ‘Mien Ruys, de complete biografie, Zoeken naar de heldere lijn’, ISBN 978-90-6906-051-4 (toestemming uitgever)