Toen we begonnen dachten we ”wauw, 530 vierkante meter, dat krijgen we NOOIT vol”. Lang verhaal kort: de tuin is vol! Wat is dat snel gegaan … En wat is er toch een bloemen- en plantenpracht in deze wereld. Elke keer als we ons verdiepen in een plantensoort, bijvoorbeeld lavendel of cosmea, krijgen we honderden (misschien wel duizenden) varianten te zien. Het voelt als een oneindige snoepwinkel waar we moeten oppassen dat we ons niet misselijk eten.

Madelief

BLOEMEN

De afgelopen weken zijn we (onder andere) verliefd geworden op onze prachtige, gigantisch grote venkelplanten. Deze hebben we een aantal maanden geleden als kleine sprietjes in de grond gezet, in de hoop dat ze niet zouden worden opgegeten door de slakken of ten onder zouden gaan aan de zware kleigrond. Ondertussen torenen ze trots met hun gele schermbloemen boven bijna alle andere planten uit. Nu houden we zo veel van ze dat we ze natuurlijk nooit meer kunnen oogsten. Af en toe plukken we van hun blad, wat ook heerlijk smaakt en een goed alternatief lijkt om de plant te kunnen behouden.

Verder is het bloemenperk kleurrijker dan we hadden verwacht in deze periode van het jaar. We hebben ons laten inspireren door Piet Oudolf en de prachtige ‘Engelse tuinen’, die altijd zo’n moeiteloos weelderige indruk maken. Het moeiteloze stukje hebben we wat minder, maar weelderig is onze buurttuin zeker geworden! Zo zijn we ook erg onder de indruk van twee ‘Suzanne met de mooie ogen’-planten, die een van onze bogen over het pad compleet hebben overgenomen.

De tuin is afgelopen februari ‘geboren’, dus elke maand is nog een verassing. We hebben natuurlijk ook een aantal missers gehad. Dan dachten we dat bepaalde bloemen prachtig zouden combineren en bleken ze twee weken na elkaar te bloeien. Geen drama, we kunnen er ook wel om lachen. Maar we maken er wel een aantekening van voor volgend jaar.

MOESTUIN

We blijven maar mandjes met groenten vullen en er lijkt geen einde aan te komen. We lopen vaak lachend door de tuin omdat we het niet eens in één keer naar huis kunnen dragen. Dan delen we flink uit aan buren, familie en vrienden.

Een aantal tomaten was geen succes, omdat ze openbarstten na een flinke regenbui. Gevolg: een weeë geur en hordes fruitvliegjes die feest vierden in ons tomatenperk. Tim heeft een simpele compostplek gemaakt waar we al dit soort dingen op één hoop kunnen gooien. Deze winter gaan we ons verdiepen in hoe composteren nou precies werkt, want volgens mij zit daar een specifieke theorie en methode achter.

We hebben ook een aantal biologische kruiden in terracotta potten gezet: Marokkaanse munt, chocolademunt, citroenverbena, gemberrozemarijn en pompelmoesmunt staan. Deze collectie hopen we langzaam uit te kunnen breiden.

Wil je een keer een kijkje komen nemen? Dat kan! Het Vinkenhof ligt tussen de kruising van de Boslaan en Spoorsingel te Vlaardingen.